2. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ | Εσύ τι λες;
Πως έχουν τα πράγματα;
Για 13 χρόνια το δημόσιο χρέος στάθηκε, και στέκεται ακόμα, η αφορμή της ρευστοποίησης της χώρας υπέρ της διεθνούς και εγχώριας ολιγαρχίας. Το δε ιδιωτικό χρέος έχει καταστεί εφιάλτης για νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και χρησιμοποιείται ως όπλο για την μεταφορά των μισών ακινήτων της χώρας από τους μικρομεσαίους στα ταμεία και, μέσω αυτών, στην μεταφορά δεκάδων δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό. Οι δήθεν επενδύσεις που γίνονται στην Ελλάδα αφορούν:
- ιδιωτικοποιήσεις/ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας
- εταιρείες-αρπακτικά που διαχειρίζονται τα κόκκινα δάνεια και υφαρπάζουν τα μισά τουλάχιστον ακίνητα της χώρας
- realestate για goldenvisa και airbnb, που δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στην αγορά ενοικίων, και άρα οξύνει τοστεγαστικό πρόβλημα.
Παράλληλα,
- το Χρηματιστήριο Ενέργειας λεηλατεί το 80% των πολιτών υπέρ των πολύ λίγων οι οποίοι ελέγχουν το…
- …Μονοπώλιο της Προπαγάνδας καναλιών, ραδιοφώνων και Τύπου
- Τα καρτέλ του σουπερμάρκετ, η ακρίβεια κι απαγορευτικοί έμμεσοι φόροι, μαζί με την εργασιακή βία επί των μισθωτών, συνθέτουν έναν Έντονο Ταξικό Πόλεμο κατά των πολλών.
Σε τι συμφωνεί η Αριστερά;
Ότι απαιτείται ένα νέο, καλά & δημοκρατικά σχεδιασμένο, εθνικό αλλά αποκεντρωμένο παραγωγικό μοντέλο που θα έχει στο επίκεντρο Εργαζόμενους, Νεολαία, Φύση.
Τι προτείνει το ΜέΡΑ25;
Για Καρτέλ, Κόκκινα Δάνεια, Χρηματιστήριο Ενέργειας, Τράπεζες:
Οι θέσεις του ΜέΡΑ25 είναι γνωστές για όλα αυτά. Κατάργηση «Ηρακλή» (με δημόσια εταιρεία διαχείρισης ιδιωτικού χρέους, τον «Οδυσσέα»), κατάργηση του Χρηματιστήριου Ενέργειας (με ανασύσταση, αλλά και κοινωνικοποίηση, της Δημόσιας Ενιαίας ΔΕΗ), λουκέτο στα σουπερμάρκετ των οποίων οι τιμές αυξάνονται γρηγορότερα από τα κόστη, δημόσιο σύστημα ψηφιακών πληρωμών «Δήμητρα».
Για το νέο παραγωγικό μοντέλο:
Πράσινη Παραγωγική Αναδιάρθρωση ώστε να μην χαθεί το τρένο της 4ης Πράσινης Βιομηχανικής Επανάστασης
Μετατροπή της Ελλάδας σε κέντρο των πράσινων τεχνολογιών του 21ου αιώνα.
Παράδειγμα 1ο: Μετατροπή της Β. Ελλάδας (Αλεξανδρούπολη και Θεσσαλονίκη) στο Νο. 1 Μεσογειακό Κέντρο Παραγωγής & Διακίνησης Υδρογόνου (που στο μέλλον θα κινεί φορτηγά πλοία, εργοστάσια και αεροπλάνα) με χρήση ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας που θα παράγεται σε πλωτές φάρμες ανεμογεννητριών στις ανοικτές θάλασσες (εκτός ψαρότοπων και εκτός του οπτικού πεδίου των νησιωτών).
Παράδειγμα 2ο: Χρήση των λιγνιτωρυχείων Πτολεμαΐδας, με εξασφάλιση των σημερινών θέσεων εργασίας, για επικερδή μόνιμη ταφή CO2
Για την Ταξική Υπερφορολόγηση: Μείωση συντελεστών ΦΠΑ από 24% σε 15%, από 13% σε 6% και για λιπάσματα, βιβλία και πολιτιστικά αγαθά από 6% στο 0%. Μείωση φορολογικού συντελεστή μικρών επιχειρήσεων στο 10%, μεσαίων στο 20% αλλά και αύξηση για τις μεγάλες στο 30%. Κατάργηση όλων των προπληρωμών φόρων για τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις.
Για το Δημόσιο Χρέος: Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με γενναίο κούρεμα και πληρωμή του υπολοίπου μέσω της άμεσης διασύνδεσης του ύψους του εναπομείναντος συνολικού χρέους (κεφάλαιο και τόκους) και των ετήσιων αποπληρωμών (χωρίς καμία επιμήκυνση) με το ύψος του ονομαστικού ΑΕΠ και τον ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ.
Εσύ τι λες;
Αναφορικά με το δημόσιο χρέος και την πρόταση που τίθεται, ειναι κατανοητα τα σημεία, εκτός απ τον συνδυασμό των δύο τελευταίων προτάσεων. Το ύψος και ο ρυθμός αυξησης, δηλαδή, του αεπ είναι συνδεδεμένος με την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων. Αυτό ανεξάρτητα απ το δημοσιονομικο απουτελεσμα? Δηλαδή, σε ελλειμματικους προϋπολογισμούς η φασεις συρρίκνωσης του αεπ παγώνουν οι αποπληρωμες?
Πως θα επικοινωνήσουμε τα οικονομικά (που είναι και δυσνόητα στον κόσμο);Αυτό είναι το ερώτημα
Είναι πολλά που πρέπει να γίνουν για την οικονομία της χώρας. Το πρώτο που όμως είναι ζωτικής συμασίας για την επιβίωση του μέσου -ης Έλληνα – ίδας είναι η με κάθε τρόπο κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας, Το κόστος της ενέργειας απειλεί να με πλήρη πτώχευση την ελληνική οικογένεια. Αν αυτό δεν αντιμετωπισθεί άμεσα, μάλλον δεν θα έχουμε τον χρόνο να αντιμετωπίσουμε τα υπόλοιπα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Χρειαζόμαστε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο το οποίο να περιλαμβάνει πρωτογενή παραγωγή και να αγκαλιάζει κάθε ελληνική εταιρία που δίνει μάχη στο χώρο των νέων τεχνολογιών με δυνατούς αντιπάλους από χώρες με ευνοικά φορολογικά – εξαγωγικά καθεστώτα. Το παραγωγικό μας μοντέλο πρέπει οπωσδήποτε να έχει σχέδιο για την ανάπτυξη των ενεργειακών μας πόρων, την ανάπτυξη της αμυντικής μας βιομηχανίας και με κάθε τρόπο να διευκολύνει την παραμονή του επιστημονικού μας προσωπικού στην χώρα μας και όχι στο εξωτερικό.
Μια πρόταση θα ήταν μια μέθοδος όπως εκείνη της Αργεντινής το 2005. Δηλαδή ανταλλαγή του 75 τις εκατό του χρέους με κατόχους ομολόγων ως τρόπο αναδιάρθρωσης.
Ένα θα είναι πχ το προεξοφλητικο ομόλογο με κούρεμα 60 τις εκατό με υψηλότερο επιτόκιο 8 τις εκατό με διάρκεια 28 ετών με πρόσθετη αποζημίωση συνδεδεμένη με την αύξηση του αεπ
Επίσης να ενεργοποιηθεί το πόρισμα επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους για την διαγραφή του παράνομου χρεους
Η Ελλάδα βρίσκεται υπό τον έλεγχο μιας ολιγαρχίας που λεηλατεί τη χώρα.
Οι συντεχνίες και η φοροδιαφυγή επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Κάποιες συντεχνίες έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία, δουλεύοντας σχεδόν αποκλειστικά με μαύρο χρήμα. Η φοροδιαφυγή, από την άλλη πλευρά, στερεί από το κράτος έσοδα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των εργαζομένων, της νεολαίας και της φύσης.
Για να υπάρξει πραγματική αλλαγή, πρέπει να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της φοροδιαφυγής και της συντεχνιακής αυθαιρεσίας.
Αυτές οι αιτίες περιλαμβάνουν συν τοις άλλοις :
Συμφωνω με τις προτασεις για κόκκινα δάνεια, χρηματιστήριο ενέργειας και δημητρα καθως περαν των καταργησεων υπαρχουν θετικες εναλλακτικες (οι οποιες με ικανοποιουν χωρις να ειμαι ειδικος). Συμφωνω με προτασεις για δημοσιο χρεος και υπερφορολογηση.
Νομιζω ειναι σημαντικο να επεκτεινουμε τις θετικες εναλλακτικες και στο θεμα των καρτελ. Δηλαδη δεν αρκουν τα προστιμα, λουκετα και ελεγχος σε σουπερ μαρκετ, πρεπει επισης να υπαρξει υποστηριξη και να ενθαρρυθει η συνεργασια μεταξυ μικρων παραγωγων ωστε να να στησουν τα δικα τους συλλογικα δικτυα διανομης και πωλησης, να παψουν να εξαρτωνται απο σουπερ μαρκετ και μεσαζοντες, να γινουν πιο ανταγωνιστικες οι τιμες τους στον τελικο καταναλωτη απο την αφαιρεση του κερδους των “ενδιαμεσων”, κλπ. Αυτη η πολιτικη δεν χρειαζεται να περιοριστει στον αγροτικο τομεα αλλα μπορει να εφαρμοστει σε ολους τους τομεις σε συνδυασμο με διευκολυνσεις για την εναρξη επαγγελματικης δραστηριοτητας στο ελευθερο επαγγελμα (π.χ. μηδενικη φορολογια και εισφορες για επαγγελματιες μεχρι 25 ετων, για πρωτο χρονο λειτουργιας, και για εισοδηματα κατω ενος οριου).
Η συζητηση περι παραγωγικης ανασυγκροτησης πρεπει νομιζω να γινει ξεχωριστη ενοτητα γιατι ειναι πολυ μεγαλη. Συμφωνοι οτι πρεπει να γινουν επενδυσεις στις τεχνολογιες του (οχι και πολυ μακρινου) μελλοντος. Ομως πρεπει να γινει σοβαροτερη μελετη/αναλυση του θεματος της ενεργειας γενικοτερα. Αυτο που μπορω να πω ειναι οτι μονολιθικες λυσεις τυπου ανεμογεννητριες μονο δεν θα δωσουν την απαντηση. Η ενεργειακη παραγωγη στη χωρα πρεπει να εμπλουτιστει με πολλες διαφορετικες πηγες ενεργειας συνδυαζοντας μεγαλες μοναδες παραγωγης (π.χ. παρκα πλωτων ανεμογεννητριων), με μεσαιες μοναδες (π.χ. βιοαεριου απο γεωργικα αποβλητα και γεωθερμιας), με μικρες μοναδες (π.χ. φωτοβολταϊκα σε οροφες κτιριων). Η ιδεες για τα λιγνιτωρυχεία και την παραγωγη υδρογονου ειναι καλες αλλα ειναι απλως ιδεες, χρειαζονται μελετη και υποστηριξη. Επισης ειναι αναγκη η παραγωγικη ανασυγκροτηση να παει περα απο την παραγωγη ενεργειας, χρειαζεται να γινει ανοικτος και συμμετοχικος διαλογος και σοβαρη δουλεια στην κατευθυνση αυτη και να δωθει λογος αλλα και δυνατοτητα ληψης αποφασεων στις περιφερειες. Σε εθνικο επιπεδο, περαν απο κατευθυνσεις σε μεγαλα θεματα οπως αυτο της ενεργειας, πρεπει να δωθουν κατευθυνσεις οσων αφορα την βιομηχανικη οργανωση. Για παραδειγμα η θεσπιση πρασινων βιομηχανικων παρκων με κοινα δικτυα ενεργειας και υδρευσης, διαχειρισης αποβλητων, κεντρα βιομηχανικης συμβιωσης, κλπ (βλεπε το μοντελο των eco-industrial parks που εχει εφαρμοστει με επιτυχια στην Νοτια Κορεα και αλλου και το οποιο εχουν υιοθετησει και τα Ηνωμενα Εθνη ( https://www.unido.org/sites/default/files/files/2021-04/An%20international%20framework%20for%20eco-industrial%20parks%20v2.0.pdf )
Κούρεμα ή διαγραφή. Συμβολικά δεν ειναι το ίδιο. Δεν μπορεί να αναγνωριστεί όλο το χρέος ως χρέος όλων μας. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η απονομή δικαιοσύνης. Να “πληρωσουν” οι εγκληματίες. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Οι ελληνικές τράπεζες επιβαρύνουν χωρίς εμφανή λόγο κάθε συναλλαγή με 3-4 ευρώ, κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Φαίνεται πως έτσι θέλουν να καλύψουν τα θαλασσοδάνεια που έδιναν (και δίνουν) σε ”κολλητούς” για λόγους δημοσίων σχέσεων, ασχέτως της βιωσιμότητας αυτών των δανείων.
Οπότε, θα πρέπει να μπει φόρος 80-90% από το σύνολο της προμήθειας που ζητούν για μεταφορές και αναλήψεις για προσωπικούς λογαριασμούς, καθώς και ένα ανώτατο πλαφόν προμήθειας στα 3-4 ευρώ, με κύριο σκοπό όχι τη συλλογή εσόδων, αλλά την αποτροπή επιβολής τέτοιων χρεώσεων.
Για εταιρικούς λογαρισμούς, ας υπάρχει ειδικός φόρος 0.5-2% για τη χρηματοδότηση ενός άνευ όρων ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (μαζί με ένα πσοοστό από τα κέρδη του Υπερταμείου) που θα χορηγείται από ειδικό σώμα της ΑΑΔΕ.
Εγώ θέλω να κάνω μια ερωτηση που άκουσα και τον Βαρουφάκη να αναφέρει . Γιατί οι Έλληνες είναι λιγότερο παραγωγικοί σε σχέση με άλλες χώρες; Παρακαλώ τεκμηριωμένες απαντήσεις!
Κυρίως Τεχνολογικη πρόοδος. Πχ. μία εργατοώρα στα ναυπηγεία της Γερμανίας είναι πιο παραγωγική από μία εργατοώρα στα ναυπηγεία της Ελλάδας.
Βέβαια το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις πιο αναπτυγμένες χώρες είναι, ότι όταν αυξάνεται η παραγωγικότητα κυρίως με τη μερική ή ολική αντικατάσταση εργαζομένων απο μηχανές και τη καλύτερη τεχνογνωσία, έχεις πτώση του κέρδους στο καπιταλισμό πάντα, γιατί η παραγωγή υπερκαλύπτει τη ζήτηση, οι εργαζόμενοι συνολικά μειώνονται και οι αγορές δεν είναι απεριόριστες για να πουλάς σε ξένους μια ζωή.
Απο αυτό φένεται ότι μακροπρόθεσμα, στο Δυτικό καπιταλισμό τουλάχιστον, δεν υπάρχει και κίνητρο να επενδύεις σε τετοιους σημαντικούς τομείς (σημαντικοί όσον αφορά τη χρησιμότητα τους), εφόσον χωρις εκμετάλευση ανθρώπινης εργασίας δεν υπαρχει κερδοφορία και παραγωγή νέας αξίας για το κεφάλαιο.
Προσοχή, η αντίληψη ότι με την τεχνολογία που αντικαθιστά ανθρώπινη εργασία μειώνεται η κερδοφορία κι εκλείπει το κίνητρο για επενδύσεις, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει από μόνος του. Όμως, η άποψη αυτή μάλλον ξεχνά πως ο καπιταλισμός μπορεί να αυξάνει το ποσοστό κέρδους επενδύοντας στην καταστροφή του υπάρχοντος κεφαλαίου…