8. ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ | Εσύ τι λες;
Ποια η κατάσταση των θεσμών της δημοκρατίας σήμερα;
Ποτέ στην περίοδο της Μεταπολίτευσης δεν υπήρξε μεγαλύτερο έλλειμμα Δημοκρατικής Κυριαρχίας, Θεσμικής Διαφάνειας, Πλουραλιστικής Ενημέρωσης. Από την Χρεοκοπία και το 1ο Μνημόνιο η κοινωνία μας έχει απωλέσει πλήρως την όποια δημοκρατική κυριαρχία είχε πάνω στο κράτος, τους θεσμούς του, την λήψη αποφάσεων. Οι δήθεν ανεξάρτητες αρχές (ανεξάρτητες από την λαϊκή βούληση, πλήρως εξαρτημένες από τους δανειστές και την ολιγαρχία) δίνουν και παίρνουν: φορολογικός μηχανισμός, δημόσια περιουσία, ενεργειακή πολιτική, πολιτική για το νερό, την αποχέτευση και τη διαχείριση απορριμμάτων ελέγχονται και λειτουργούν υπέρ των λίγων, σε βάρος των πολλών. Ταυτόχρονα, η Δικαιοσύνη είναι ανύπαρκτη. Όσο για την ενημέρωση, ανήκει στους ίδιους που μας λεηλατούν μέσω του Καρτέλ Ενέργειας καθιστώντας την Ελλάδα μιντιακή δικτατορία Ερντογανικού ή Ορμπανικού τύπου.
Σε τι συμφωνεί η Αριστερά;
Απαιτείται ανάκτηση της δημοκρατικής κυριαρχίας στο Κράτος, του Θεσμούς, την Ενημέρωση.
Τι προτείνει το ΜέΡΑ25;
Το ΜέΡΑ25 δίνει μεγάλη έμφαση στην κοινωνικοποίση των εξουσιαστικών θεσμών, όχι στην αντικατάσταση της τυραννίας του ολιγάρχη με την τυραννία του γραφειοκράτη. Σε αυτό το πλαίσιο, το ΜέΡΑ25 αναδεικνύει τον καίριο ρόλο των οργάνων άσκησης κοινωνικού ελέγχου και κοινωνικής εξουσίας που ονομάζουμε ΔΙΑΣΚΕΠ – Διαβουλευτικά Συμβούλια Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών.
Ο θεσμός των ΔΙΑΣΚΕΠ: Το δίλημμα Κράτος-Κεφαλαιοκράτες, Ιδιωτικομανία-Κρατισμός, εγκλωβίζουν την κοινωνία σε συντηρητική τροχιά που, εν τέλει, αποκλείει τον εκδημοκρατισμό – ο οποίος πνίγεται όταν η οικονομική εξουσία εγκλωβίζεται στο δίπολο Ιδιωτικοποίησης-Κρατικοποίησης, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της Ολιγαρχίας & της Οικονομικής Αναποτελεσματικότητας.Το ΜέΡΑ25 προτείνει το σπάσιμο αυτού του διλήμματος με Μοχλό Εκδημοκρατισμού, Ανάπτυξης & Πολιτισμού τα ΔΙΑΣΚΕΠ – τα Διαβουλευτικά Συμβούλια Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών, τα οποία συγκαλούνται και θεσμοθετούνται παράλληλα με την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση δικτύων δημόσιων αγαθών (π.χ. ΔΕΗ) και εργαλείων-οργανισμών του κράτους (π.χ. ΑΔΑΕ).
Τα ΔΙΑΣΚΕΠ απαρτίζονται από (τουλάχιστον) 2/3 κληρωτούς εργαζόμενους στους επιμέρους κλάδους (που εναλλάσσονται περιοδικά) και (το πολύ) 1/3 εκλεγμένων ή διορισμένων από τη Βουλή ειδικών. Τα ΔΙΑΣΚΕΠ επιλέγουν τους ανώτατους δικαστές και τον Κεντρικό Τραπεζίτη και είναι υπεύθυνα για τα δημόσια αγαθά (Υγεία, Παιδεία, ΜΜΕ, Μεταφορές, Δίκτυα Ύδρευσης, Ηλεκτρισμού κλπ), π.χ. εγκρίνουν τον διορισμό των διοικήσεων οργανισμών & κομβικών εταιρειών οι οποίες λογοδοτούν στα ίδια ΔΙΑΣΚΕΠ.
Με τα ΔΙΑΣΚΕΠ στην πρώτη γραμμή, ο διαχωρισμός Κοινωνίας-Οικονομίας καταργείται, η Δημοκρατία διεισδύει τόσο στο Κράτος όσο και στην Οικονομία, ο Κοινοβουλευτισμός αναβαθμίζεται, κι η Αποτελεσματικότητα συμβαδίζει για πρώτη φορά με την μείωση της εξουσίας κεφαλαιοκρατών-γραφειοκρατών επί των πολλών.
Εσύ τι λες?
Εγώ λέω σιγά σιγά τώρα που φεύγει αυτό το παλιό από τον σύριζα που δεν άφηνε τις συγκλίσεις στα προγραμματικα σιγά σιγά να ψάξει το μερα25 να ενωθεί με τον νέο σύριζα και τον νέο πρόεδρο του σύριζα που από ότι φαίνεται έχει άριστο contact με την κοινωνία. Δεν είμαι κατά των απόψεων του βαρουφακη αλλά τίθεται θέμα του πόσο επικοινωνώ την άποψη μου και σε αυτό πιστεύω ο βαρουφακης υστερεί του κασελακη .Επίσης πιστεύω σε ενδεχόμενη συνεργασία ο κασελλακης θα γούσταρε να δοκιμάσει νεα πραγματα και να φέρει την αλλαγή. Με άλλα λόγια θα γούσταρα εγώ προσωπικά ένα κόμμα μυαλό βαρουφακη και στόμα και εικόνα κασελλακη να τα λέει και να τα μεταφέρει στον κόσμο. Και αυτό γιατί? Διότι διαφορετικά θα είχε αρπάξει το μερα25 3 % και θα είχε μπει στην βουλή γιατί εγώ προσωπικά το ψήφισα. Άρα δεν γινεται κύριε βαρπυφακη κάτι δεν πάει καλά.. σας έκαψε η θητεία σας στην κυβέρνηση? Έχει ο κόσμος παραμυθιαστει τόσο και εναντιώθει στο όνομα σας και εθελοτυφλεί? Έχουν φάει τόσο πλύση εγκεφάλου από ΜΜΕ? Οποία και να είναι η αλήθεια εδώ τίθεται θέμα ηγεσίας. Για εμένα δεν αξίζει να καταποντιστει το μερα25 άλλο. Ναι μπορεί να ανεβάσει και πέρα τα τα ποσοστά του εάν στοιχηματισουμε στον κανταποτισμο κι’αλλο του σύριζα και του κασελλακη αλλά εγώ θεωρώ πως είναι φρονίμων να συνεργαστειτε πριν τις ευρωεκλογές με τον σύριζα και τον νέο πρόεδρο. Δείτε την απήχηση που έχει στο προφίλ του σηκώνει 10 χιλιάδες like για πλάκα σχεδόν στο ότι και να πει … οι σκεψεις μου προέρχονται από την απορία μου στο τι θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές. Το κόλπο που κάνει ο κασσελακης τώρα σε κάνει να νιώθεις πως ολα αλλάζουν σου πετάει το τυράκι της ελπίδας και σκέφτεσαι να γυρίσεις πάλι να ψηφίσεις σύριζα. Η μεγαλύτερη νίκη θα είναι να επενδύσουμε στην νίκη του και να σαπορταρουμε έμπρακτα αυτόν τον αγώνα και να είμαστε παράγοντες της αλλαγής. Εάν πάμε κόντρα δυστυχώς το 2.7% που ψηφίσαμε μέρα πάει χαμένο.. Ή το πολύ πολύ να γίνει 3.5 % . Η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση αλλαγής! Και την χρειάζεται τώρα, χθες και όχι αύριο!
Στις φετινές εκλογές βουλευτικές και αυτοδιοικητικές η αποχή ήταν το πρώτο κόμμα με 43%-47%. Στον δεύτερο γύρο έφτασε σε κάποιες περιοχές το 60% – 70%.
Αυτό σημαίνει ότι:
α. αντιμετωπίζουμε ένα βαθύ δημοκρατικό έλλειμμα εφόσον ένα πολύ σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος – κάποιες φορές μπορεί να είναι ακόμα και πλειοψηφικό – δεν έρχεται στις κάλπες επειδή δεν μπορεί, επειδή δεν έχει την δυνατότητα να το κάνει.
Σε μια εποχική οικονομία σαν την ελληνική ο κόσμος δεν έχει ούτε την χρονική ούτε την οικονομική δυνατότητα να μεταβεί στην κάλπη. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το 25,5% του πληθυσμού στην Ελλάδα, μιλάμε για κοντά 3 εκατομμύρια συνανθρώπων μας βρίσκεται κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας με εισόδημα κάτω από 5οοο ευρώ τον χρόνο, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι τα 200 ή 300 ευρώ που κοστίζει η μετάβαση στον τόπο του εκλογικού δικαιώματος είναι μια πολυτέλεια που δεν μπορούμε να μάς επιτρέψουμε. Από τα νησιά καμία εργαζόμενη και κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να πάει να ψηφίσει. Προφανώς ακόμα λιγότερο στον κάθε δεύτερο γύρο της εκλογικής διαδικασίας.
Η εκλογική δημοκρατική διαδικασία εξελίσσεται σε μια διαδικασία για τους λίγους, για όσους δηλαδή έχουν την οικονομική δυνατότητα να ψηφίσουν.
Βάζουμε λοιπόν σε επίπεδο πρωτοβάθμιας δημοκρατικής διαδικασίας την άμεση ανάγκη για το σημαντικότατο ζήτημα της δυνατότητας χρήσης του εργαλείου ή του δικαιώματος.
Της δυνατότητας δηλαδή που έχουμε να ασκήσουμε το δικαίωμα μας, να χρησιμοποιήσουμε το δημοκρατικό μας εργαλείο και μέσα από αυτή την πράξη να αλλάξουμε τις ζωές μας.
β. Η ΝΔ αναλογικά με το 57% των ψηφισάντων αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα μόλις το 22,8% του εκλογικού σώματος. Έτσι στην Ελλάδα μια κυβέρνηση προχωρημένης μειοψηφίας μπορεί να αποκτήσει κυβερνητική πλειοψηφία.
γ. Συνεχίζουμε να πληρώνουμε τα έξοδα για τις 300 έδρες του ελληνικού κοινοβουλίου την στιγμή που το 43% του εκλογικού σώματος δεν εκπροσωπείται και το ελληνικό δημόσιο είναι χρεωμένο με 4 μνημόνια και οδεύει για το 5 μνημόνιο.
δ. Σπαταλάμε έναν τεράστιο όγκο χαρτιού για τις εκλογές, επεξεργασμένο με χλώριο και μελάνι, που ο πλανήτης πλέον δεν διαθέτει, για να στηρίξουμε μια διαδικασία που δεν εξυπηρετεί το σύνολο της κοινωνίας και της πολιτείας και στην συνέχεια ο πόρος δεν ανακυκλώνεται αλλά απορρίπτεται.
Αυτό συμβαίνει την στιγμή που ολόκληρη η ζωή μας μεταφέρεται στον ψηφιακό κόσμο, τα χρήματα μας, τα νομικά και κυβερνητικά μας έγγραφα. Την στιγμή που ένας ολόκληρος πλανήτης σκέφτεται το περιβαλλοντικό κόστος μιας εκτύπωσης.
Θέλουμε την ηλεκτρονική δυνατότητα ψήφου γιατί αποτελεί μια βαθιά δημοκρατική πρακτική. Στην δημοκρατία η καθεμιά και ο καθένας μας πρέπει να έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα να ψηφίσει. Θέλουμε την δημοκρατία μας συμπεριληπτική, χωρίς αποκλεισμούς για καμία και κανέναν μας.
Αγάπη Καραμανλή
Οικονομολόγος – Εποχική επιχειρηματίας
Υποψήφια βουλεύτρια του ΜέΡΑ25 στις απερχόμενες εκλογές του 2023
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος Σκοπέλου στις απερχόμενες εκλογές του 2023
Οι στόχοι της ΕΕ για την ελευθερία.
Ελευθερία
Η ελεύθερη κυκλοφορία εξασφαλίζει στους πολίτες το δικαίωμα να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα εντός της Ένωσης.
Οι ατομικές ελευθερίες, όπως ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής, η ελευθερία της σκέψης, της θρησκείας, του συνέρχεσθαι, της έκφρασης και της ενημέρωσης προστατεύονται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.
Από την στιγμή που βάζετε λογοκρισία στην ελεύθερη έκφραση, τι νόημα έχουν οι απόψεις που γράφονται εδώ μέσα.
Νομίζω ότι κοροϊδεύετε τον κόσμο.
Κρίμα κ. Βαρουφάκη γιατί ενώ στην οικονομία έχετε σωστές σκέψεις, στα υπόλοιπα τα κάνετε σαλάτα
Μιλώντας για Δημοκρατία και Διαφάνεια και σε ένα διεθνές επίπεδο θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Εμείς που δεν μένουμε σε μεγάλες πόλεις και, συνεπώς, δεν μπορούμε να βρεθούμε σε σχετικές πορείες, εκδηλώσεις κλπ, πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε τον αγώνα του Julian Assange?
Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας (που εκπροσωπείται από τη μάνα μου, 88 ετών, μα το ίδιο κάνουν και νέοι) δεν ξέρει τι σημαίνει δημοκρατία. Δεν εξοργίζεται από το σκάνδαλο των υποκλοπών για παράδειγμα, δεν την αφορούν και αφού δεν την αφορούν, δεν ασχολείται. Οι κοινωνίες σήμερα χαρακτηρίζονται από τη συνοχή της άμμου, άτομα παρτάκηδες, απογοητευμένοι, αδιάφοροι, απελπισμένοι.
Όσοι ασχολούμαστε με τα πολιτικά, ενδιαφερόμαστε να ψάξουμε την είδηση σε site που κάνουν αληθινή, ερευνητική δημοσιογραφία.
Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου βλέπει μόνο τα συστημικά ΜΜΕ κι έχει πειστεί από την πλαστή πραγματικότητα της μη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ο μόνος τρόπος ίσως για τη δημιουργία ενός μέσου που θα παρουσιάζει και τις θέσεις της Αριστεράς και θα ξεσκεπάζει τα εγκλήματα της Μητσοτάκης ΑΕ. Ένα τέτοιο μέσο που θα απαιτούσε πόρους, πρέπει να βασιστεί σε δωρεές των τηλεθεατών του, ώστε να μην έχει εξαρτήσεις από χορηγούς, στη λογική του ThePressProject.
Βέβαια η δημιουργία ενός σταθμού στα fm ή στην τηλεόραση απαιτεί πολλούς πόρους, αλλά θεωρώ το μόνο τρόπο ώστε να προσεγγιστούν πλατύτερες μάζες σε μια πραγματική ενημέρωση κι αφύπνιση από το λήθαργο.
Συμφωνώ πως η ανεξάρτητη ενημέρωση είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα σε μία δημοκρατία. Χρειάζεται όμως να μην αναλώνεται σε αναπαραγωγή δηλώσεων, και να εστιάζει σε δράσεις που δίνουν λύσεις, αναδεικνύοντας το πως ξεκίνησαν αυτές οι δράσεις, πως οργανώνονται, τι προβλήματα προσπαθούν να λύσουν, ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτών των λύσεων, πως αλληλοσυνδέονται διάφορες κρίσεις που περνάμε στην εποχή μας αλλά και οι λύσεις τους.
Ωραία πλατφόρμα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας είναι και το thecorrespondent (ξεκίνησε από την Ολλανδία, αλλά δυστυχώς στην Αμερική δεν ευδοκίμησε). Τα μέλη της πλατφόρμας, εκτός από την οικονομική τους υποστήριξη, μπορούν να προτείνουν και πηγές στον αρθογράφο για το άρθρο που γράφει την τρέχουσα εβδομάδα, βοηθώντας τον στο να αρθρογραφήσει καλύτερα και εκτενέστερα.
Μια άλλη ηλεκτρονική εφημερίδα (που δυστυχώς έχω ξεχάσει το όνομα της), ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζει τα σημαντικότερα νέα σε ένα θέατρο, υπό την μορφή σκετς, αλλά και με άλλους ευρηματικούς τρόπους, με τους οποίους καταφέρνει να γεμίσει το θέατρο και να ενημερώσει τους θεατές.
Σημαντικό είναι πάντως και ότι το thepressproject έχει αφήσει ανοιχτά τα σχόλια. Μπορεί μεν να γράφει ο οποιοσδήποτε ακόμη και ακραίες απόψεις, αλλά πολλές είναι και οι φορές που γίνεται ουσιαστική συζήτηση με επιχειρήματα που δεν αναπτύσσονται στο άρθρο. Και ακόμη σημαντικότερο είναι, ότι παρόλο που οικονομικά στηρίζεται μόνο σε συνδρομητές, το περιεχόμενο του είναι ανοιχτό να το διαβάσουν όλοι.
Όσοι ενδιαφερόμαστε να μαθαίνουμε την επικαιρότητα, όπως πραγματικά είναι, ψάχνουμε σε site και μπορούμε να ενημερωθούμε από κανονικούς δημοσιογράφους.
Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου ενημερώνεται μόνο από τα συστημικά ΜΜΕ, τηλεόραση ή ραδιόφωνο, και θεωρούν ότι λένε αυτά ως πραγματικότητα.
Μόνη λύση είναι η δημιουργία ενός πραγματικά Αριστερού μέσου που θα αναδεικνύει την αλήθεια και τα εγκλήματα της Μητσοτάκης ΑΕ. Αυτό, μπορεί να γίνει μόνο με ένα μέσο που θα λειτουργεί με δωρεές συνδρομητών, ώστε να μην εξαρτάται από εταιρείες που θέλουν να διαφημίζονται και να επηρεάζουν την παρουσίαση των ειδήσεων.
Η λειτουργία του Thepressproject είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά θα χρειαστεί η διεύρυνση του σε τηλεόραση και ραδιόφωνο ώστε να μπορέσει να διευρυνθεί σε πλατύτερες μάζες.
Ένα δύσκολο εγχείρημα, αλλά απαραίτητο κατά τη γνώμη μου.
Ένα σχόλιο για το ζήτημα που αναφέρει το κείμενο:
Αυτό δεν είναι πεδίο συμφωνίας μόνον της Αριστεράς. Αφορά όλη την κοινωνία: Προσδιορίζει την μορφή της κυβερνητικότητας και αποκρυσταλλώνει σε τελική ανάλυση τον κοινωνικό συσχετισμό εντός της κρατικής σχέσης.
Η «δημοκρατική κυριαρχία» για τον αστισμό παραπέμπει εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας απέναντι στην μειοψηφία. Για όσους στρατεύονται στο όραμα της κοινωνικής χειραφέτησης «δημοκρατική κυριαρχία» σημαίνει εφαρμογή της αρχής της ισότητας. Αυτές οι δύο εκδοχές της «δημοκρατικής κυριαρχία» δεν ταυτίζονται: Η διαφορά είναι ότι στην πρώτη εκδοχή που αφορά στην (αστική) δημοκρατία η “ισότητα” εκλαμβάνεται ως στόχος προς επίτευξη, ενώ στην δεύτερη είναι προϋπόθεση για την ύπαρξή της.
Η διαφορά μπορεί να κατανοητή στο ζήτημα της εκλογής αντιπροσώπων με κλήρωση. Η “κλήρωση” έχει ένα εξισωτικό χαρακτήρα, όμως δεν είναι η απάντηση το ζήτημα αντιπροσώπευσης στους αστικούς θεσμούς: Ο εξισωτικός χαρακτήρας μπορεί να λειτουργεί όμως εντός ενός σώματος (π.χ. μιας πολιτικής συλλογικότητας) όπου η “ισότητα” λειτουργεί ως προϋπόθεση (στην αυτοθέσμιση του) και όχι στόχος προς επίτευξη. Αλλιώς έχει το χαρακτήρα του αστικού ιδεολογήματος των “ίσων ευκαιριών”…
Στις ταξικές κοινωνίες αυτή η αρχή της ισότητας δεν ισχύει. Οι αστικοί θεσμοί, από την θέση της κοινωνικής χειραφέτησης, δεν εκδημοκρατίζονται, καταργούνται και θα πρέπει να δημιουργηθούν άλλοι στην θέση τους.
Πριν πάμε στα ΔΙΑΣΚΕΠ, ας δούμε ένα άλλο υπαρκτό παράδειγμα στην χώρα μας που είχε ανάλογη λογική και που τελικά κατέληξε, είναι το παράδειγμα των “αγροτικών συνεταιρισμών” που προσπάθησε να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ στα πρώτα χρόνια που κυβέρνησε την χώρα…
Η “αναλογική σύνθεση” των ΔΙΑΣΚΕΠ από διαφορετικές ομάδες αποτυπώνει έναν συσχετισμό (2/3) όπου κυριαρχεί η κατηγορία των “κληρωτών” από τους εργαζόμενους.
Μερικά προφανή ερωτήματα:
– Γιατί κληρωτοί και όχι εκλεγμένοι;
– Γιατί ο “αντιπρόσωπος” των εργαζομένων, δεν θα εκφράζει τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα των εργαζομένων και όχι το “κοινωνικό συμφέρον”;
– Πως ένας “κληρωτός εργαζόμενος” θα αντιμετωπίσει ένα ειδικό θέμα όταν έχει απέναντι του έναν σκληρό “τεχνοκράτη” και θα ελέγξει την επιχειρηματολογία του;
Θα μπορούσα να παραθέσω και πολλά άλλα, που παραμένουν αναπάντητα…
Η “δημοκρατική κυριαρχία” στην Αριστερά είχε αναδειχθεί και ως η στρατηγική του “Δημοκρατικού δρόμου προς τον Σοσιαλισμό”. Είχε αναπτυχθεί πλούσιος προβληματισμός και είχαν γίνει μάλιστα και προσπάθειες για την εφαρμογή της,οι οποίες όλες απέτυχαν. Η πιο πρόσφατη είναι το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ…
Το πρώτο πράγμα που διαπιστώνεται είναι ότι αυτή η άνοδος δεν έχει καμία σχέση με την “στρατηγική” του, όπως αυτή αποτυπωνόταν στα κομματικά του ντοκουμέντα. Αντίθετα είναι παράδειγμα ολοκληρωτικής αποτυχίας της:
Ο “δημοκρατικός δρόμος για τον σοσιαλισμό” προβλέπει ότι η λαϊκή εξουσία οικοδομείται από τα κάτω. Αυτό σημαίνει – όπως περιγράφεται στα πολιτικά του ντοκουμέντα – ότι ξεκινάει από τις λαϊκές λεωφόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης και του εργατικού κινήματος – από αυτούς τους «πυλώνες» της λαϊκής εξουσίας – για να εισχωρήσει στις ατραπούς του βαθέως κράτους.
Παράλληλα, στον κοινωνικό συσχετισμό αυτή η πορεία σηματοδοτεί την οικοδόμηση ενός «μαζικού» κόμματος, που διατηρεί την αυτονομία του απέναντι από το κράτος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην κυβερνητική εξουσία, χωρίς να εκπληρωθεί κανένας όρος αυτής της στρατηγικής, ούτε καν σε ζητήματα που δεν υπήρχαν μνημονιακοί περιορισμοί, όπως για παράδειγμα ο διαχωρισμός του κράτους από την εκκλησία..
Καλό είναι να διδαχτούμε από την ιστορία της Αριστεράς σε αυτά τα ζητήματα, και μετά να κάνουμε προτάσεις…
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…
Δημοκρατία ή Βαρβαρότητα
Αλλιώς δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός που ασχημαίνει τις ζωές μας
Περισσότερα στο βίντεο:
https://vm.tiktok.com/ZGJEPaFPd/
Γιατί οχι κληρωτίδα και στη βουλή. Όσο ειναι το ποσοστό των λευκών (οχι της αποχής ή του άκυρου), τόσο να είναι και το ποσοστό των κληρωτών βουλευτών. Η δεξαμενή θα μπορούσε να είναι όλοι οι πολίτες που δεν θα έχουν κατέβει με κάποιο κόμμα και έχουν σώας τας φρένας πχ.
Μία ιδεολογία, μία πολιτική, μία άποψη που δεν ακούγεται, δεν υπάρχει. Η αριστερά δεν έχει καταφέρει , ούτε ραδιοφωνικό σταθμό να έχει (με εξαίρεση το κόκκινο , που ας το κρίνει ο καθένας κατά πόσο είναι αριστερό). Το the press project και ο Ζαραλικος, κάνουν κατά μέσο όρο 7.000 προβολές από τους ίδιους ανθρώπους. Το κόντρα δείχνει 20 ώρες τον Βελόπουλο να πουλάει αντικαραφλικα και 4 ώρες σοβαρό ενημερωτικό πρόγραμμα.Είναι ζήτημα να δωθεί η επιλογή στους πολίτες, να ακούσουν απόψεις, ιδέες, να δουν αισθητικές, που να μην έχουν να κάνουν με τον σκοταδισμό και τον συντηρητισμό. Η αριστερά και γενικότερα η προοδευτική σκέψη να απευθυνθεί δυναμικά στον κόσμο. Και η ελάχιστη επιπλέον προβολή είναι σημαντική. Ιδανικά θα έπρεπε να υπάρχει ένας τηλεοπτικός σταθμός με αυτόν τον προοδευτικό χαρακτήρα, να χωράνε οι φωνές όλου του προοδευτικού χώρου. Δεν είναι ζήτημα προπαγάνδας, ειναι ζήτημα δικαιώματος στους κατοίκους αυτού του κράτους.Φαντάζομαι για ένα κόμμα κάτω του 3% μπορεί να είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο. Και δεν τίθεται σαν ζήτημα να κατευθύνεται από ένα κόμμα, αλλά από έναν πυρήνα προοδευτικό, που να έχει σχέση με αυτόν τον τομέα, και να μπορεί να υποστηριχτεί από όλα τα κόμματα της αριστεράς. Δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί , ωστόσο θα ήθελα να υπάρξει μία τέτοια συζήτηση. Σας ευχαριστώ πολύ.
Δε ξέρω τι λές για 7κ προβολές.
Μεχρινα φτιαχτουν οι ΔΙΑΨεσ η οπως αυτές λεγονται πρέπει να επανάλθουν οι περιοριστικοί νόμοι για την ιδιοκτησία των ΜΜΕ που εμπόδιζαν έναν μεγαλοεπιχειρηματία να έχει στην κατοχή του πολλά μέσα ενημέρωσης (π.Χ ένα τηλεοπτικο κανάλι συν 2 εφημερίδες). Το ΕΣΡ απαντούσε εντός 2 ημερών και επέβαλλε πρόστιμα.
Πέρα από τις ουτοπικές για την ώρα προτάσεις το ΜεΡα 25 πρέπει να ασχολείται με την εύρυθμη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και να αποτυπώνεται στις θέσεις του για να έχουμε σοβαρότητα. Εξάλλου αυτήν τη δουλειά κάναμε με άριστο τρόπο στη Βουλή
Δημόσιο και Ανοιχτό Λογισμικό
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το διαδίκτυο να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην ζωή μας αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας με δουλειά από το σπίτι, εξετάσεις εξ-αποστάσεως, νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σύγχρονες εφαρμογές στα κινητά μας είναι μόνο λίγα παραδείγματα ώστε να καταλάβουμε το μέγεθος της διείσδυσης της τεχνολογίας στην μέρα μας. Παρακάτω θα προσπαθήσω όσο πιο απλά μπορώ να αναλύσω την φιλοσοφία των τεχνολογιών που χρησιμοποιούν οι υπηρεσίες αυτές και πως αυτές επηρεάζουν εμάς, την κοινωνίας μας, αυτό που αποκαλούμε δημοκρατία αλλά και πόσο επικίνδυνο είναι τα εργαλεία αυτά να βρίσκονται στα χέρια λίγων ιδιωτών.
Λογισμικό Ανοιχτού Κώδικα (open-source)
Ίσως να έχετε ακούσει σε κάποια συζήτηση με ανθρώπους του tech τον όρο open-source και πόσο συγκινημένα μοιάζουν τα πρόσωπα που τυχαίνει να το αναφέρουν. Και όχι άδικα. Με τον όρο “Λογισμικό Ανοιχτού Κώδικα” αναφερόμαστε στο λογισμικό του οποίου ο κώδικας είναι δημόσιος στο διαδίκτυο και μπορεί να τον βρει και να τον διαβάσει ο καθένας. Ρεαλιστικά ίσως όχι ο καθένας, αλλά κάποιος που γνωρίζει να διαβάζει κώδικες προγράμματος, όπως ένας προγραμματιστής, μπορεί να μας αναλύσει τις λειτουργίες του και την αξιοπιστία του. Οι λόγοι που εταιρείες, οργανισμοί ή ομάδες επιλέγουν να κοινοποιήσουν τον κώδικα της υπηρεσίας τους ποικίλουν. Ο επικρατέστερος λόγος είναι διότι είναι υπέρμαχοι της διαφάνειας πάνω σε θέματα τεχνολογίας και τηλεπικοινωνιών σε αντίθεση με εταιρείες όπως η Meta (Facebook και Instagram) οι οποίες κρατάνε τον κώδικα των εφαρμογών τους κρυφό. Επί της ουσίας το λογισμικό που κρατάει “κρυφό” τον κώδικα υλοποίησης του υστερεί σε θέματα διαφάνειας, αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης και το ότι βρίσκεται στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων είναι ανοιχτή πόρτα προς την διαφθορά.
Κρυπτογράφηση από Άκρη σε Άκρη (end-to-end-encrytpion)
Τον τελευταίο καιρό ακούμε όλο και περισσότερο για εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων (πχ whatsup) να υπόσχονται κρυπτογράφηση από άκρη σε άκρη. Όμως τι ακριβώς θα πει αυτό; Θα μπορούσαμε πολύ περιληπτικά να πούμε ότι η κρυπτογράφηση από άκρη σε άκρη είναι μια τεχνολογία που διασφαλίζει το απόρρητο τον επικοινωνιών μεταξύ των χρηστών τόσο από τρίτους (όπως έναν κακόβουλο χάκερ) όσο και από την ίδια την εφαρμογή, την εταιρεία και τα πρόσωπα της. Υπό αυτές τις συνθήκες ακούγεται ως μια πραγματικά αξιοσημείωτη ιδέα που αναβαθμίζει σημαντικά την ποιότητα της επικοινωνίας και την ιδιωτικότητα που αποτελεί δικαίωμα και ανάγκη του καθένα και της κάθε μίας από εμάς ξεχωριστά. Επιφυλάσσει όμως έναν μεγάλο κίνδυνο και ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ποιος και πως μας εγγυάται ότι αυτό πράγματι λειτουργεί; Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η εφαρμογή δεν είναι ανοιχτού κώδικα (open-source) και κανείς εκτός της εταιρείας όπως κάποιος χρήστης δεν μπορεί να επιβεβαιώσει και να πιστοποιήσει την ύπαρξη μιας τέτοιας τεχνολογίας, η προφανής απάντηση είναι ότι απλά βασιζόμαστε στις υποσχέσεις της εκάστοτε εταιρείας και όχι σε πραγματικά δεδομένα. Ήδη σε χώρες όπως η Αμερική και η Αγγλία γίνονται τεράστιες συζητήσεις πάνω σε θέματα ιδιωτικότητας και απορρήτου. Φαίνεται ότι οι υπηρεσίες που υιοθετούν νέες τεχνολογίες υπέρ του απορρήτου και της ιδιωτικότητας (όπως η κρυπτογράφηση από άκρη σε άκρη), κερδίζουν συνεχώς έδαφος έναντι των συμβατικών και γίνονται μια νέα τάση.
Αναζήτηση και Αποτελέσματα
Όλοι θα έχουμε ακούσει κάποιον να λέει “googlαρε το”. Τι συμβαίνει όμως με τις εμπορικές μηχανές αναζήτησης όπως η Google, η Yandex κλπ; Είναι τα αποτελέσματα της αναζήτησης αποτελέσματα δικών μας ερωτημάτων; Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Θα έχουμε παρατηρήσει ότι οι πιθανότητες να λάβει διαφορετικά αποτελέσματα ο ένας χρήστης από τον άλλον έχοντας κάνει τα ίδια ερωτήματα είναι μεγάλες. Και αυτό συμβαίνει διότι ο αλγόριθμος που υλοποιείται κατά το ερώτημα λαμβάνει υπόψιν πολύ περισσότερες παραμέτρους από τις ίδιες τις λέξεις που πληκτρολογήσαμε όπως πχ την τοποθεσία, βιολογικά προϊόντα που ενδεχομένως να ψάξαμε ή να αγοράσαμε τον τελευταίο καιρό κ.α. Όμως η παρέμβαση της μηχανής δεν σταματάει εκεί. Λόγω του ότι η υπηρεσία ανήκει σε μια εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων, είναι πιθανό να κρύψει ή ακόμα και να εξαφανίσει ορισμένα αποτελέσματα όπως είδαμε πρόσφατα να γίνεται με την αναζήτηση της μηχανής “DuckDuckGo”, που μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποφάσισε να θάψει κυριολεκτικά ειδήσεις και νέα Ρωσικών συμφερόντων. Πέρα από το πετσόκομμα των αναζητήσεων όμως υπάρχει και ένας τρίτος παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στα αποτελέσματα που θα πάρουμε και αυτός είναι ο απολύτως ταξικός. Στα αποτελέσματα της αναζήτησης δεν θα τοποθετηθούν απαραίτητα πρώτα τα πιο συναφή με την αναζήτηση μας αποτελέσματα ή ιστότοποι που έχουν καλύτερο SEO*, αλλά αποτελέσματα που έχουν πληρώσει για να εμφανίζονται πρώτα, όπως για παράδειγμα ένας μεγάλος ειδησεογραφικός ιστότοπος. Επομένως παρατηρούμε ότι τα αποτελέσματα της αναζήτησης μπορούν να έχουν και ταξικό χαρακτήρα όπου ένας ιστότοπος με μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια εμφανίζεται πρώτος ενώ ένας δεύτερος με μικρότερα έσοδα και αδυναμία διαφήμισης να θάβεται στον όγκο των πληροφοριών. Συνεπώς, όσο η διαχείριση των εργαλείων αυτών παραμένει στα χέρια λίγων, τόσο λιγότερο ανεξάρτητα και καθοδηγούμενα θα είναι τα αποτελέσματα των αναζητήσεων που θα λαμβάνουμε και τόσο περισσότερο θα γινόμαστε ευάλωτοι σε κάθε είδους παραπληροφόρηση.
SEO: Search Engine Optimization ονομάζεται μια πληθώρα τεχνικών που ακολουθεί ένας ιστότοπος για να εμφανίζεται “ψηλότερα” στις μηχανές αναζήτησης.
Είναι πραγματικά δωρεάν οι “δωρεάν” διαδικτυακές υπηρεσίες;
Όλοι λίγο-πολύ χρησιμοποιούμε καθημερινά δωρεάν υπηρεσίες όπως την Google (στην οποία “τυχαίνει” να έχουμε το e-mail μας), το Facebook, το Twitter κλπ. Όμως πόσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε πως γίνεται τέτοιες εταιρείες με τεράστια έξοδα (γραφεία, servers, υπαλλήλους κλπ) να παρέχουνε τις υπηρεσίες τους δωρεάν; Η πλειοψηφία των εταιρειών των υπηρεσιών αυτών βασίζουνε το επιχειρηματικό τους μοντέλο στην άντληση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών τα οποία μετατρέπονται σε προϊόν, αποκτώντας αξία, και μετέπειτα πωλούνται σε τρίτους ενδιαφερόμενους όπως διαφημιστικές εταιρείες. Για να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο όμως απαιτείται ένα πράγμα. Να μην διαβάσει ο χρήστης τους Όρους Χρήσης της υπηρεσίας. Μπορούμε να δούμε ότι σε φαινομενικά αθώες εφαρμογές στο κινητό μας όπως για παράδειγμα το Instagram, απαιτείται από εμάς να συναινέσουμε σε κάποια πράγματα. Στην συγκεκριμένη εφαρμογή αναφέρεται ρητά ότι με την συναίνεση μας στους όρους χρήσης παραχωρούμε στην εφαρμογή το δικαίωμα να αντλεί δεδομένα από άλλες εφαρμογές στο κινητό μας καθώς και ότι αποδεχόμαστε τον διαμοιρασμό των δεδομένων μας με δεκάδες τρίτες εταιρείες. Από αυτήν την άποψη φαίνεται ότι το δωρεάν το πληρώνουμε στο τέλος ακριβότερο.
Το Σκάνδαλο της Cambridge Analytica και η σημασία του.
Κατά την προεκλογική εκστρατεία του Αμερικανού D. Trump δαπανήθηκαν εκατομμύρια δολάρια σε διαφημιστικές και μη εταιρείες μια εκ των οποίων ήταν η ιδιωτική εταιρεία πληροφοριών Cambridge Analytica. Η εταιρεία αυτή σκιαγράφησε τα προφίλ χιλιάδων χρηστών του Facebook (μέσω των likes, της τοποθεσίας κλπ.) προβλέποντας έτσι το τι πρόκειται να ψηφίσει ο καθένας. Ταυτόχρονα προωθούσε στον κάθε χρήστη εξατομικευμένες διαφημίσεις επηρεάζοντας έτσι την γνώμη και την βούληση του και τον κατεύθυνε να κάνει συγκεκριμένες επιλογές προς όφελος του Trump. Στο ντοκιμαντέρ “The Great Hack” θα δούμε ότι στους υποστηρικτές του Trump εμφανίζονταν συχνά διαφημίσεις για την κατασκευή του τείχους που επρόκειτο να χτιστεί για να περιοριστεί το δικαίωμα ασύλου και να μειωθεί η μετανάστευση από το Μεξικό και τα οφέλη αυτού, καθώς και παρόμοιες διαφημίσεις που απώτερο σκοπό είχαν να φανατίσουν το κοινό και να εξασφαλίσουν την ψήφο του. Απ’ την άλλη μεριά σε κοινότητες όπως των ινδιάνων, ή σε Μεξικάνους που ήταν σε κάποιο βαθμό σίγουρο ότι δεν θα ψήφιζαν αυτόν τον πολιτικό, προωθούνταν διαφημίσεις υπέρ της αποχής από τις κάλπες. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι στήθηκε μια ολόκληρη διαφημιστική επιχείρηση με τίτλο #NoVote που προωθούσε την αποχή από τις εκλογές, η οποία μάλιστα έκανε πολύ κόσμο να πιστέψει ότι επρόκειτο για πραγματικό κίνημα.
Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ (Facebook) ισχυριζόταν ότι δεν γνωρίζει κάτι, αφήνοντας ουσιαστικά την Cambridge Analytica να συνεχίσει ανενόχλητη το έργο της. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του, έχοντας κερδίσει αρκετό χρόνο, ζήτησε συγγνώμη και χαρακτήρισε την υπόθεση ως ένα λάθος.